orbitopatia tarczycowa No Further a Mystery
orbitopatia tarczycowa No Further a Mystery
Blog Article
W przebiegu chorób tarczycy, najczęściej w jej nadczynności, dochodzi do zmian metabolizmu tkanek oczodołu, co objawia się zwiększeniem ich objętości (zarówno tłuszczu oczodołowego, tkanki łącznej, jak i mięśni poruszających gałką oczną). Sztywna kostna struktura oczodołu wypełnia się większą masą tkanek, które uciskają jego ściany i gałkę oczną, przesuwając ją, nawet bardzo, w kierunku powiek elastycznie ustępujących pod wpływem jej naporu.
W każdym przypadku diagnoza jest wielodyscyplinarna, ponieważ wymaga oceny zarówno przez okulistę, jak i przez read more endokrynologa. Badanie TSH, T3 i T4 oraz badanie krwi na obecność przeciwciał przeciwtarczycowych pomoże wykryć obecność tego problemu na poziomie ogólnoustrojowym.
Łagodniejszy obraz kliniczny choroby stwierdza się u osób młodszych oraz u kobiet. Orbitopatia zagrażająca utratą wzroku występuje u pacjentów powyżej 50 r.
Kontakt z redakcją redakcja@hellozdrowie.pl Kontakt w sprawie reklamy i projektów specjalnych reklama@hellozdrowie.pl Redaktorka naczelna Karolina Wierzbińska k.wierzbinska@hellozdrowie.pl
Leczenie radioterapią orbitopatii jest skuteczne. Promieniowanie podawane jest w stosunkowo niskiej dawce. Napromieniana jest tylna część gałki ocznej i tylna część oczodołu. Leczenie, przy zastosowaniu tej współczesnej techniki, jest w pełni bezpieczne dla pacjenta.
Płeć – pomimo iż choroba Gravesa-Basedowa występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, to w grupie pacjentów płci męskiej oftalmopatia ma znacznie cięższy przebieg.
W 10 sposób powstaje wytrzeszcz, nazywany osiowym. Przyczyny orbitopatii nie są do końca jasne i znane. Uważa się, że zaburzenie czynności tarczycy spowodowane jest przez zachwianie równowagi hormonalnej osi przysadka–tarczyca, co wyzwala niezidentyfikowane ostatecznie substancje powodujące przerost tkanek oczodołu. Jak często występuje?
Objawy oczne pojawiające się w przebiegu tego schorzenia to m.in. wytrzeszcz, obrzęk spojówek, obrzęk mięska łzowego zaczerwienienie powiek, obrzęk wokół oczu, zmniejszona ruchomość gałek ocznych, czy pogorszenie ostrości widzenia. Objawy oczne mogą być różnorodne, od zmian o charakterze łagodnym, które często zostają przeoczone i mają tendencję do samoistnego ustępowania, aż po zmiany o charakterze ciężkiej naciekowej oftalmopatii. Celem pracy jest przedstawienie i analiza aktualnej wiedzy na temat tej jednostki chorobowej – stanowiącej współcześnie diagnostyczne i terapeutyczne wyzwanie, z uwzględnieniem patogenezy, objawów klinicznych i metod leczenia.
W roku 1835 Robert James Graves opisał przypadki pacjentów z wolem tarczycy, zaburzeniami rytmu serca i współistniejącą orbitopatią, dzięki czemu jego nazwisko stało się symbolem nadczynności tarczycy spowodowanej procesem autoimmunizacyjnym i związanym z nią wytrzeszczem gałek ocznych.
Jeśli pomimo stosowanej steroidoterapii orzez one-2 tygodnie nie dochodzi do poprawy i istnieje zagrożenie utratą wzroku, rozważa się operacyjną dekompensację oczodołu. Ważne jest jednoczesne prowadzenie leczenia miejscowego mającego na celu zapobieganie owrzodzeniom rogówki.
Diagnostyka chorób tarczycy Brzuch tarczycowy – jak rozpoznać i zwalczyć otyłość brzuszną o podłożu hormonalnym
choroba gravesa-basedowa Autor: Katarzyna Marciniuk Więcej z działu Hormony Może zniszczyć życie, a lekarze wciąż ją bagatelizują. challenge kilkunastu procent ko… Obalamy mity związane z MIGRENĄ >>sprawdź>> Po prostu musisz zjeść coś słodkiego po obiedzie? To może być objaw choroby Urosła ci stopa, a lekarz mówi, że to nic takiego? Zmień go szybko Naukowcy odkryli nowy hormon. Możliwe, że uratuje kości milionów ludzi Endokrynolog o groźnym dla życia niedoborze kortyzolu.
Oftalmopatia tarczycowa (w przeszłości choroba była nazywana także oftalmopatią Gravesa-Basedowa) jest chorobą autoimmunologiczną, w przebiegu której dochodzi do immunologicznego zapalenia mięśni, tkanki tłuszczowej i łącznej wypełniającej oczodół. Etiologia zmian ocznych w przebiegu choroby nie jest do końca poznana. Podkreśla się jej autoimmunologiczny charakter, występowanie wspólnego antygenu w komórkach nabłonka pęcherzykowego tarczycy i fibroblastach oczodołów. Choroba występuje częściej u kobiet, a szczyt zachorowań przypada między thirty. a 60. rokiem życia, należy jednak pamiętać, że cięższe przypadki zachorowań występują z większą częstością u mężczyzn.
Nadmiar hormonów tarczycy powoduje zahamowanie wydzielania TSH przez przysadkę, w związku z tym w badaniach laboratoryjnych obserwujemy wzrost wolnych hormonów tarczycy, przy spadku stężenia TSH w surowicy.
Report this page